Finanse publiczne w krajach UE - Jak posprzątać po kryzysie (cz. 2)

Streszczenie

Faktyczne ograniczenie niezależności banków centralnych i przejrzystości ich instrumentów, duży udział operacji quasi-fiskalnych (w tym dodatkowe finansowanie MFW), a także przejęcie przez banki centralne niektórych funkcji pełnionych przez rynki finansowe to najważniejsze skutki uboczne stymulowania monetarnego w walce z kryzysem. Konsekwencją nowej roli banków centralnych jest kilkakrotny wzrost ich aktywów i pasywów, a także duży udział „trudnych” aktywów. Niestety umacnia się tendencja obarczania banków centralnych dodatkowymi zadaniami. Nie tylko Stany Zjednoczone, ale i kraje UE zamierzają nałożyć na banki centralne odpowiedzialność za stabilność systemu finansowego, monitoring tzw. ryzyka systemowego i mikronadzór finansowy. Te nowe zadania są sprzeczne z głównymi obszarami działalności banków cen tralnych, np. z zadaniem dbałości o stabilność systemu bankowego i na pewno osłabią niezależność krajowych banków centralnych. O efektywności stymulowania monetarnego i fiskalnego w walce z kryzysem w jego najostrzejszej fazie, czyli w latach 2008–2009 oraz o polityce podatkowej po kryzysie dyskutowali paneliści i goście 108 seminarium z cyklu BRE-CASE. Seminarium zorganizowała Fundacja CASE we współpracy z BRE Bankiem SA w ramach stałego cyklu spotkań panelowych. Seminarium od było się w Warszawie, w marcu 2010 r. Organizatorzy do wygłoszenia referatów zaprosili: prof. Marka Dąbrowskiego (prezesa CASE) i dra Jarosława Nenemana (eksperta CASE).