Dostosowanie fiskalne w Polsce w świetle konstytucyjnych i ustawowych progów ostrożnościowych

Streszczenie

Duży wzrost relacji wydatków do PKB i równoczesny spadek relacji dochodów do PKB w ostatnich kilku latach doprowadził do nadspodziewanie dużego wzrostu deficytu sektora finansów publicznych z poziomu 1,8% PKB w roku 2007 do 7,9% w roku 2010. Pojawiły się zagrożenia: dużego wzrostu kosztów obsługi długu publicznego, przekroczenia ważnego progu ostrożnościowego 55% PKB oraz konfliktu z UE (Stanisław Gomułka, BCC). Zatem w najbliższych latach (2011–2013) głównie będzie chodziło o zmniejszenie w sposób trwały deficytu strukturalnego o około 5% PKB, aby deficyt ten oscylował w granicach 0–4 % PKB. Ten cel jest związany z wymaganiami traktatu z Maastricht; chodzi o to, aby usunąć ryzyko blokady dopływu środków UE na inwestycje nie tylko infrastrukturalne. Pozostałe zagrożenia – silny wzrost kosztu obsługi długu publicznego i przekroczenie przez ten dług progu 55% PKB – są również bardzo ważne, wymagające także podjęcia działań stabilizacyjnych w skali około 5% PKB, w dodatku działań rozłożonych na stosunkowo krótki okres.