Odpowiedzi przedsiębiorców społecznych na kryzys uchodźczy w Jordanii i Libanie
-
Katarzyna Sidło
Dr Katarzyna W. Sidło specjalizuje się w ekonomii politycznej, geoekonomii i zagadnieniach związanym z rozwojem społeczno-ekonomicznym regionu Afryki Północnej i Bliskiego Wschodu oraz w relacjach politycznych i ekonomicznych pomiędzy Unią Europejską a państwami jej Sąsiedztwa Południowego. Od 2013, kiedy to dołączyła do CASE, brała udział w licznych projektach zlecanych przez instytucje takie jak Komisja Europejska, Parlament Europejski, … <a href="https://case-research.eu/pl/publications/social-entrepreneurs-responses-to-the-refugee-crisis-in-jordan-and-lebanon/">Continued</a>
Artykuły tego autora:
-
Przygotowanie do rozszerzenia z perspektywy terytorialnej: zarządzanie, polityki i inwestycje w celu zapewnienia roli i zasobów władz lokalnych i regionalnych w powiększonej UE
Raport analizuje potencjalne skutki rozszerzenia UE, skupiając się na Ukrainie, Mołdawii i krajach Bałkanów Zachodnich. Podkreśla korzyści płynące z większego rynku wewnętrznego, wzrostu wpływów geopolitycznych oraz poprawy bezpieczeństwa żywnościowego i energetycznego, jednocześnie zwracając uwagę na wyzwania finansowe i polityczne, zwłaszcza w obszarze rolnictwa i rozwoju regionalnego. Rozszerzenie wymagałoby znaczących dostosowań we Wspólnej Polityce Rolnej i Polityce Spójności, przy czym ogromny sektor rolny Ukrainy wywierałby szczególną presję na fundusze unijne. Szacunkowe wyliczenia wskazują na istotne potrzeby budżetowe, co skłania autorów raportu do przedstawienia trzech scenariuszy: brak nowych członków do 2041 roku, jedno duże rozszerzenie lub stopniowe dołączanie krajów w kolejnych cyklach budżetowych. Raport podkreśla kluczową rolę władz lokalnych i regionalnych w zarządzaniu tymi zmianami, rekomendując wsparcie i wspólne strategie, aby zapewnić zrównoważony i zróżnicowany rozwój Unii Europejskiej.
- Aspekty handlowe umowy stowarzyszeniowej UE-Mercosur
- Ekosystemy innowacji i start-upy na obszarze Morza Śródziemnego jako sposób na wyjście z kryzysu COVID-19
-
Przygotowanie do rozszerzenia z perspektywy terytorialnej: zarządzanie, polityki i inwestycje w celu zapewnienia roli i zasobów władz lokalnych i regionalnych w powiększonej UE
Po wybuchu wojny domowej w Syrii w 2011 roku, około 1,5 miliona uchodźców znalazło schronienie w Libanie, a 1,3 miliona w Jordanii (Reuters, 2017; Ghazal, 2017). Dla Jordanii i Libanu, których populacje wynoszą odpowiednio poniżej 10 milionów i 7 milionów, nagły napływ uchodźców był ogromnym wyzwaniem, wymagającym masowych wysiłków pomocowych i przekraczających ich zdolności absorpcyjne.
Władze obu krajów otrzymały wsparcie społeczności międzynarodowej i społeczeństwa obywatelskiego, a coraz większą rolę zaczęło odgrywać także prywatne sektor. W tym kontekście rosnącą liczbę mniej tradycyjnych uczestników – przedsiębiorców społecznych – można obserwować, którzy mogą przyczynić się do łagodzenia kryzysu uchodźczego.
Głównym celem badania było zbadanie, w jaki sposób przedsiębiorcy społeczni w Jordanii i Libanie wspierają uchodźców. Wyniki oparte na literaturze i konsultacjach z 29 SEs oraz organizacjami wsparcia, pokazują, że SEs pomagają m.in. poprzez tworzenie miejsc pracy dla uchodźców, dostosowanie się do ich specyficznych potrzeb i zapewnienie usług ułatwiających codzienne życie.
Jednak SEs borykają się z biurokracją, nieadekwatną legislacją oraz brakiem wsparcia organizacji. Istotnym problemem jest także zdobycie funduszy na rozwój, gdzie większość SEs zwraca się o dotacje zamiast korzystać z kredytów. Ecosystem przedsiębiorczości społecznej w Jordanii i Libanie jest stosunkowo nie rozwinięty, ale ma potencjał wpływu na poprawę warunków życia uchodźców, szczególnie przy odpowiednim wsparciu legislacyjnym.
Publikacja ta została przygotowana dla Femise Research Papers.